Lieve vrienden

Vorige week spendeerde ik mijn kostbaar internetmomentje aan het aanvragen van mijn beurs.Daardoor liet ik jullie kadés wel wat wachten op een verhaal.
Mijn oprechte excuses van de andere kant van de wereld.

Alweer niets voorbereid op een laptop. Misschien is dat goed nieuws en toont dat aan dat we hier zeker weten wat gedaan anderzijds gaat het nu in mijn hoofd van 'ai, ai, waar moet ik beginnen?'

Laten we samen opnieuw springen van het ene verhaal in het andere.
Even zoeken in het verhalenbestand:

VERHAAL 1: BASKA BASKA!!

Valentijnsweekend; de mevrouwen hier gingen dat weekend op zoek naar alle rode kledingstukken in hun kleerkast. Wij droegen de kleren die we al een tijdje aanhadden en gingen een optreden bijwonen van een zanger. Bleek dat het hier over Baska Baska ging: de zanger van het moment in Zambia. De leerlingen waren dan ook verbaasd toen we hen maandag vertelden dat we de man in hoogst eigen persoon hadden ontmoet.
Doch, enige nuancering: omdat het te duur is om een live-performance te financiëren werden we genoodzaakt naar een playbackshow te kijken. Wel heel leuk dat Baska zelf zich tussen de nummers door gewoon tussen het volk begeeft en zonder problemen foto's van zich laat nemen. (Ook wij lieten deze kans niet liggen.)

VERHAAL 2: CURSUS NEDERLANDS DEEL 1

In het fysicalokaal in Bwacha High School ben ik een cursus Nederlands begonnen voor mijn collega's. Dit gebeurde nadat Jan (het betreft hier wel degelijk een rasechte Zambiaan) me vroeg of hij enkele woordjes Nederlands van me kon leren.(Jan werd genoemd naar een Belg die enkele jaren terug in Zambia een aantal projecten heeft opgestart (op het vlak van landbouw) met de vader van Jan.) Door grote belangstelling van de andere collega's maakten we een lijst van Nederlandse woorden en zinnetjes die we ophingen in het fysicalokaal. Zo kan iedereen oefenen wanneer hij dat wil. Wanneer ze de woorden kennen, komt er een nieuwe lijst. Maar zoals het hoort leer ik uiteraard ook elke week nieuwe woordjes Bemba van hen.

(Ook mijn leerlingen kunnen me al perfect groeten met goeie middag en goeie morgen. Ik groet hen maar al te graag terug in het Bemba)

VERHAAL 3: ANGELPOWER!!

Afgelopen weekend was het zover: het eerste volleybaltornooi, en dat zowat bijna in onze achtertuin.Het beloofde een spannende strijd te worden...en dat werd het ook. Kabwe High School toonde zich echter als de sterkste ploeg. De mentale strijd was hevig en het underdogteam (zie vorig verhaal) van Bwacha won ook één van de twee matchen.
Volgende keer komt Kabwe High School uit tegen Bwacha High School. Omdat Bwacha tactisch wat achterstaat beloofde ik hen wat training te geven op tactiek. Als ik in Kabwe ben in het volgende tornooiweekend, beloofde ik hen te coachen.
De coach van Kabwe vond het alvast dik in orde. Hem en zijn team een poepje laten ruiken zou machtig zijn.

Naast het volleybal genoot ik ook enorm van de supporters. Denkend aan de schreeuwende toeschouwers uit mijn carrière werd ik letterlijk uit mijn schoenen geblazen. De blanke man naast het veld (de muzungu) werd ook geregeld vermeld in menig strijdlied.(Kijk niet naar de blanke, maar richt je aandacht op de bal!) Wist je trouwens dat volleybal hier altijd gepaard gaat met dansen?

VERHAAL 4: PANNENKOEK IN ONS ONDERBROEK!

Belofte maakt schuld. Maar in ons geval vulden we onze belofte maar al te graag in. Week 3/4 was aangebroken en we hadden beloofd een Vlaamse lekkernij te maken. Hoewel ik niet weet in hoeverre een pannenkoek Vlaams kan worden genoemd, kochten we een pan, controleerden we nog snel eens het recept en gingen we aan het bakken.
Zo traden we in de voetsporen van Dries, Kimberly en Annelies.
Toch konden we voor twee familieleden voor een primeur zorgen.
De kleine Nenanji en de iets lijvigere Misose proefden hun eerste Vlaamse pannenkoek die er naar eigen zeggen mocht wezen. (Al verliep het bij de start van het bakken niet altijd even vlot.)

VERHAAL 4: NIET ALTIJD ROZENGEUR EN MANESCHIJN...

Maandag op school vernam ik niet zo'n fijn nieuws. De broer van mijn leerkracht Art&Design is dit weekend gestorven. Wanneer iemand sterft gaan alle vrienden en familieleden meteen naar de plaats waar deze is gestorven. Iedereen blijft voor een paar dagen samen (de mannen slapen meestal buiten) en daarna wordt de overledene begraven.
Voor mijn leerkracht was het echter zo simpel niet. Hij was blut, had geen geld meer en kon met andere woorden niet naar de begrafenis toe. De school moest hem echter nog 1 miljoen kwacha betalen. Dit hadden ze na 4maanden nog steedsniet gedaan. Hij mocht echter niet om zijn geld gaan vragen bij hethoofd van de school omdat dit niet professioneel zou overkomen...(Je zou je de vraag kunnen stellen of de school dan wel zo professioneel is...) Na een hele hoop gezever kreeg hij uiteindelijk gelukkig zijn geld en kon hij vertrekken.
Ik beloofde al zijn lessen over te nemen: een hele karwei en niet altijd even eenvoudig om zonder veel voorbereiding voor een klas te staan, maar het is me gelukt. (mede dankzij de technische ondersteuning van Karel De Clercq en de bereidwillige medewerking van mijn leerlingen)

VERHAAL 5: OKÉ MET HOEVEEL ZIJN WE VANDAAG...41!?

Vandaag gaf ik mijn tweede les Art&Design aan de 10e graad. Ik weet uit ervaring dat klassen hier groter zijn dan in België, maar toen ik deze morgen mijn klasgroep wou verdelen in verschillende kleine groepjes moest ik toch even in mjin haar krabben en besefte ik dat er meer leerlingen waren dan vorige week. Terwijl er vorige week zo'n goeie 28 leerlingen waren,telde mijn klas maar liefst 41 zwart blinkende kopjes.
Mits een aantal goede afspraken zijn we er geraakt. Misschien had ik ook gewoon geluk dat het 41 lieve kadés waren.

Vijf kleine verhaaltjes hebben jullie gekregen. Ik vergat er wellicht nog honderd op te schrijven (zoals dat verhaal waarin Belgen te vroeg hun visum willen laten vernieuwen (te vroeg?) of dat verhaal waarin een auto als van lego-gemaakt uit elkaar valt, of dat verhaal over hoe moeilijk het hier is voor jongeren om naar school te kunnen gaan...) maar deze hou ik bij in een klein boekje waarin ik iedere avond wat notities maak. Ik zal de missende verhalen dus zeker nog wel eens delen met jullie. Ik weet dat mijn fotoarchief momenteel ook nog wat aan de wensen overlaat. (Ik moet die foto's eerst verkleinen maar ben dat weeral vergeten) Gelukkig kunnen jullie wat genieten van de foto's die Karel geregeld post (picasaweb.google.com/decharel).Volgende keer post ik er een aantal van mijn hand.

Lieve mevrouwen en meneeren. Het gewone leven is daar opnieuw gestart in België. Wees voorzichtig, doe jullie best, ik zie jullie graag, ik wees ook voorzichtig en hou jullie op de hoogte van het reilen en zeilen hier. Voor zij die in de Carrefour werken, hou jullie goed!
Aan allen: wees lief voor elkander en tot snel!

Lieve Groet

Tijs